Joseph „Pep” Guardiola to Hiszpan z krwi i kości – twardy, nieustępliwy, żywiołowy i pozytywnie nastawiony do życia. Jako trener preferuje typowo hiszpański styl gry, oparty na słynnej, katalońskiej tiki-tace. Do tej pory w swojej karierze trenerskiej prowadził z sukcesami dwa wielkie kluby – FC Barcelonę i Bayern Monachium. W tym roku Guardiola uznał, że potrzebuje nowego wyzwania i ruszył na podbój Premier League z Manchesterem City. Przy tej okazji warto prześledzić karierę piłkarską i trenerską słynnego Hiszpana.

Prawdziwy kapitan

Na boisku Guardiola był prawdziwym przywódcą. Jego pozycja – defensywnego pomocnika – wymagała od niego żelaznych płuc, nieustępliwości i silnego charakteru. Wszystkie te cechy prezentował, przez co prawdopodobnie był jednym z najlepszych piłkarzy na świecie na swojej pozycji.

Przez większość kariery związany był z Barceloną, w której grał 11 lat, z czego cztery jako kapitan. Podobno niewiele brakowało, by w ogóle nie zakotwiczył w La Masii na dłużej, bowiem jako trzynastolatek miał bardzo mikrą posturę. Jednakże badania lekarskie, według których miał dorosnąć do 180 centymetrów wzrostu oraz rekomendacje Johana Cruyffa, sprawiły, że z roku na rok piął się po szczeblach katalońskiej hierarchii, dochodząc na sam jej szczyt. Z Barceloną sześciokrotnie zdobywał mistrzostwo Hiszpanii, dwukrotnie puchar kraju, czterokrotnie superpuchar, a na dokładkę jeszcze ma w swoim dorobku zwycięstwo w Pucharze Europy.

Oficjalnym powodem odejścia Guardioli z Barcelony w 2001 roku była chęć poznania innych lig i kultur, jednak w rzeczywistości pozostawał on w konflikcie z władzami klubu i czuł się niedoceniany. W żadnym z kolejnych zespołów nie odnosił już jednak takich sukcesów jak w Hiszpanii – Brescia miała wówczas bardzo mocną konkurencję we Włoszech, a półroczny pobyt w Romie okazał się dla Guardioli kompletnym niewypałem. Na „stare lata” Pep pograł jeszcze przez dwa sezony w katarskim Al-Ahli (będąc jednym z pierwszych piłkarzy, którzy wybierali ten kierunek w celu dorobienia większych pieniędzy na koniec kariery), a na koniec rozegrał 10 meczów w mało znanym meksykańskim klubie Dorados de Sinaloa, prowadzonym przez jego przyjaciela Juana Manuela Lillo.

W trakcie kariery piłkarskiej Guardiola wystąpił także 47 razy w reprezentacji Hiszpanii i 7 razy w reprezentacji Katalonii (niezrzeszonej w FIFA).

Trenerski majstersztyk

Prowadzenie Manchesteru City nie jest rzecz jasna pierwszym dużym wyzwaniem trenerskim Guardioli, jednak jak na trenera z dziesięcioletnim stażem zaskakujący jest fakt, że pracuje on dopiero w trzecim klubie. Pierwsze kroki w roli trenera stawiał jeszcze w Barcelonie B, którą doprowadził do awansu do Segunda Division. Po dwóch latach pracy z rezerwami katalońskiego klubu niespodziewanie zastąpił na stanowisku trenera pierwszej drużyny Holendra Franka Rijkarda, rozpoczynając nową erę w historii klubu, naznaczoną sprowadzeniem takich piłkarzy jak Dani Alves, Gerard Piqué czy Leo Messi. Zasiadając na ławce trenerskiej Barcelony zdobył on przez cztery lata czternaście różnych tytułów i pucharów. To wystarczająco duża liczba, by pomyśleć o nowych wyzwaniach – tych postanowił poszukać w Niemczech, gdzie na stanowisku trenera Bayernu Monachium zastąpił odchodzącego na emeryturę Juppa Heynckesa. Przez 3 lata konsekwentnie realizował tam model szkoleniowy znany z Camp Nou, opierający się na grze technicznej, kombinacyjnej, krótkimi podaniami, z częstą zmianą pozycji wśród zawodników. I choć na swoim podwórku Pep wygrywał co chciał (trzy mistrzostwa Niemiec i dwa puchary krajowe), to nie udało mu się z Bayernem wygrać Ligi Mistrzów, co do teraz jest mu przez niektórych wypominane.

Teraz czas na nowe wyzwania. Manchester City to niewątpliwie klub, który może zapewnić Guardioli bardzo komfortowe warunki pracy – zarówno pod względem posiadanych zasobów, jak i możliwości budowania mocnej kadry. Kibice zapewne wierzą w to, że Pep tchnie nowego ducha w szatnię i doprowadzi Manchester City do sukcesów zarówno na krajowym, jak i europejskim podwórku.