Pierluigi Gollini został pierwszym transferem Spurs tego lata. Oto jego pierwsza wypowiedź:

Jakie to uczucie dołączyć do Tottenhamu?

-Niesamowite. Jestem szczęśliwy, że dostałem tą szanse. To wielki klub. To bardzo dobra szansa dla mnie, bardzo duża. Jestem piekielnie dumny z tego, że tutaj jestem. Po prostu jestem szczęśliwy z dołączenia do tego klubu i drużyny ze świetnymi piłkarzami. 

Jakie były twoje pierwsze wrażenia na temat centrum treningowego?

-Niesamowite. To nawet trudne do opisania. Wiedziałem wiele na ten temat, ponieważ moi koledzy z reprezentacji tu trenowali i mi opowiadali o wszystkich udogodnieniach. Powiedzieli mi „Pier, po prostu tam idź. Nawet nie myśl o niczym innym. Tam jest niesamowicie. Idź tam.” Powiedziałem im, żeby nie wysyłali żadnych zdjęć, ponieważ chce być zaskoczony i zobaczyć wszystko na żywo po raz pierwszy. 

Czy niespodzianka była udana?

-Poszło tak jak myślałem. Była niesamowita. 

Trafiłeś do Manchesteru, podczas gdy byłeś bardzo młody. 

-Bardzo trudno było mi opuścić mój kraj w tak młodym wieku. Nie mówiłem po angielsku. Nikogo tam nie znałem, a to była inna kultura. Na początku było ciężko. 

Byłem sam, ale cała ta sytuacja sprawiła, że stałem się lepszą, silniejszą osobą i także z powodu zdobytego doświadczenia jestem dziś tutaj. 

To była dla mnie uczelnia piłkarska. To przygotowało mnie na prawdziwą karierę piłkarską. 

Wszystko było inne, ale gdy ma się marzenia to trzeba być gotowym na zmianę wszystkiego, na poświęcenia, żeby ono się tylko spełniło. 

Ludzie pamiętają cie z twojego czasu spędzonego w Aston Villi i roli rezerwowego na White Hart Lane w FA Cup.

-Tak, byłem na ławce i nie grałem. Przegraliśmy, a ja wtedy byłem dopiero 6 miesięcy w Villi. Miałem okazje pójść do Atalanty. Pomyślałem, że to będzie dobry krok, a na końcu okazało się, że trafiłem w dziesiątkę. 

To były świetne 5 lat w Atalancie. Zrobiliśmy coś wielkiego, ci kibice, ten klub. Byliśmy klubem, który walczył o utrzymanie, a dotarliśmy do Ligi Europy, a dwa lata później do Ligi Mistrzów. Byłem zadowolony i dumny z pobytu w Bergamo, więc mogę jedynie podziękować kibicom, klubowi i miastu. 

Powiedz nam trochę więcej o dorastaniu młodego chłopca we Włoszech. 

-Zawsze chciałem być piłkarzem. Zacząłem grać jak miałem 4 lata. Zawsze chciałem być bramkarzem, ale nigdy nie chcieli mnie dawać na bramkę bo nie miałem predyspozycji. Później zacząłem grać dla klubu w rodzinnym mieście. 

Zacząłem grać jako obrońca. Stworzyli drużynę w moim mieście, do której przybywali ludzie nawet i spoza miasta. Poszedłem na trening i zostałem wybrany. Przyszło wtedy 250 kandydatów, a 25 z nich zostało. 

Graliśmy przeciwko Bolognii, Parmie i byłem obrońcą, ale miałem z tylu głowy, że chce być bramkarzem. 

Powiedziano mi wtedy „załóż rękawice, dam ci szansę”. Dzień później przyszedłem z rękawicami i zostałem. Byli w szoku [śmiech]

Jakie są twoje cele i nadzieje na ten sezon?

-Jestem młody, ale już nie aż tak. Jestem tu, aby pokazać, że mogę być przyszłością Tottenhamu. Oczywiście, jest tutaj Hugo, który jest legendą tego klubu. Mam do niego ogromny szacunek. 

Jest legenda, kapitanem, mistrzem świata, więc to dla mnie przywilej, jestem zaszczycony, że będę z nim pracował. 

Kiedy patrzę na ten skład i na ludzi, którzy tu są wiem, że są bardzo dobrzy i utalentowani. Jako drużyna musimy mieć ambicje i spróbować coś wygrać, bo to duży klub i duża drużyna i jestem pewien, że trofea będą celem. 

Grałem we Włoszech i w Premier League, a to jest dla mnie ogromna szansa to pokazania się. Nie mogę się doczekać.